ویتامین B2

ریبوفلاوین یا ویتامین B2 ، نوعی ویتامین B است. همانند سایر ویتامین‌های گروه ب این ویتامین نیز محلول در آب است، یعنی در بدن ذخیره نمی‌شود. ویتامین های محلول در آب در آب حل می شوند و مقدار باقیمانده ویتامین از طریق ادرار از بدن خارج می شود. 

بدن ذخیره کمی از این ویتامین ها را در ذخیره می‌کند و بنابراین باید به طور منظم برای حفظ ذخایر مصرف شوند.

 

عملکرد

ریبوفلاوین برای رشد بدن مهم است. به تولید گلبول های قرمز خون و آزادسازی انرژی از پروتئین ها کمک می کند.

 

منابع غذایی

غذاهای زیر ریبوفلاوین را در رژیم غذایی تامین می کنند:

 

محصولات لبنی

تخم مرغ

سبزیجات برگ سبز

گوشت لخم (گوشت کم چربی)

گوشت جگر و کلیه

حبوبات

شیر

آجیل

نان ها و غلات اغلب با ریبوفلاوین غنی می شوند. غنی شده یعنی ویتامین به غذا اضافه شده است.

 

ریبوفلاوین با قرار گرفتن در معرض نور از بین می رود. غذاهای حاوی ریبوفلاوین نباید در ظروف شفافی که در معرض نور هستند نگهداری شوند.

 

عوارض جانبی

علائم کمبود شدید عبارتند از:

 

کم خونی

زخم های دهان یا لب

شکایات پوستی

گلو درد

تورم غشاهای مخاطی

از آنجایی که ریبوفلاوین یک ویتامین محلول در آب است، مقادیر باقی مانده آن از طریق ادرار از بدن خارج می شود. هیچ مسمومیت شناخته شده ای از ریبوفلاوین وجود ندارد.

 

توصیه 

 

مصرف مرجع غذایی برای ریبوفلاوین:

 

نوزادان

 

0 تا 6 ماهگی: 0.3* میلی گرم در روز (میلی گرم در روز)

7 تا 12 ماهگی: 0.4* میلی گرم در روز

*مصرف کافی (AI)

 

کودکان

 

1 تا 3 سال: 0.5 میلی گرم در روز

4 تا 8 سال: 0.6 میلی گرم در روز

9 تا 13 سال: 0.9 میلی گرم در روز

 

نوجوانان و بزرگسالان

 

مردان 14 ساله و بالاتر: 1.3 میلی گرم در روز

زنان 14 تا 18 سال: 1.0 میلی گرم در روز

زنان 19 ساله و بالاتر: 1.1 میلی گرم در روز

بارداری: 1.4 میلی گرم در روز

شیردهی: 1.6 میلی گرم در روز

بهترین راه برای تامین نیاز روزانه ویتامین های ضروری، داشتن یک رژیم غذایی متعادل حاوی انواع غذاها است.