ویتامین B1

ویتامین B1 یا تیامین یکی از معروف ترین و متداول ترین ویتامین‌ها است که در بسیاری از غذاها از جمله مخمر، غلات، لوبیا، آجیل و گوشت یافت می شود. این ویتامین اغلب در ترکیب با سایر ویتامین های گروه B استفاده می شود و در بسیاری از محصولات یافت می شود. 

گروه ویتامین B به طور کلی شامل ویتامین B1 (تیامین)، ویتامین B2 (ریبوفلاوین)، ویتامین B3 (نیاسین/نیاسین آمید)، ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک)، ویتامین B6 (پیریدوکسین)، ویتامین B12 (سیانوکوبالامین) و اسید فولیک است.

معمولا افراد تیامین(ویتامین B1) را برای بیماری‌های مرتبط با سندرم های کمبود تیامین از جمله بری بری و التهاب اعصاب (نوریت) مرتبط با پلاگر یا بارداری مصرف می کنند.

تیامین همچنین برای تقویت سیستم ایمنی، مشکلات گوارشی، درد عصبی، دیابت و بیماری‌های قلبی استفاده می‌شود ولی شواهد اندکی مبنی بر اثربخشی آن‌ها وجود دارد.

پزشکان از تیامین (ویتامین B1) برای یک اختلال حافظه به نام سندرم انسفالوپاتی Wernicke، سایر سندرم های کمبود تیامین در افراد بدحال و ترک الکل از تیامین می دهند.

اثربخشی

موثر برای …

1.کمبود تیامین 

مصرف خوراکی تیامین به پیشگیری و درمان کمبود تیامین کمک می کند.

2.سندرم Wernicke-Korsakoff 

تیامین به کاهش خطر و علائم یک اختلال مغزی خاص به نام سندرم Wernicke-Korsakoff کمک می‌کند. این اختلال مغزی مربوط به سطوح پایین تیامین است و اغلب در افراد الکلی دیده می شود. به نظر می رسد دریافت تیامین به کاهش خطر ابتلا به WKS و کاهش علائم WKS در طول ترک الکل کمک می کند. 

احتمالا برای…

3.آب مروارید

 مصرف بالای تیامین به عنوان بخشی از رژیم غذایی با کاهش احتمال ابتلا به آب مروارید همراه است.

4.آسیب کلیه در افراد مبتلا به دیابت (نفروپاتی دیابتی)

تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف دوز بالای تیامین (300 میلی گرم در روز) باعث کاهش میزان آلبومین در ادرار در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می شود. آلبومین موجود در ادرار نشانه آسیب کلیه است.

5.دردهای قاعدگی (دیسمنوره)

 به نظر می رسد مصرف تیامین درد قاعدگی را در دختران نوجوان و زنان جوان کاهش می دهد.

احتمالا بی تاثیر برای …

1.جراحی برای بهبود جریان خون به قلب (جراحی CABG)

برخی تحقیقات نشان می دهد که تزریق تیامین قبل و بعد از جراحی قلب باز، به نتایج بهتری منجر نمی شود.

2.دافع پشه

برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین های گروه B، از جمله تیامین، به دفع پشه ها کمکی نمی کند.

3.عفونت خون (سپسیس)

اکثر تحقیقات نشان می دهد که تجویز تیامین به صورت وریدی، به تنهایی یا همراه با ویتامین C، خطر مرگ را در افراد مبتلا به سپسیس کاهش نمی دهد.

شواهد کافی برای ارزیابی اثربخشی برای…

1.سرطان دهانه رحم 

مصرف تیامین و سایر ویتامین های B با کاهش خطر لکه های پیش سرطانی در دهانه رحم مرتبط است.

2.افسردگی 

تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف روزانه تیامین همراه با داروی ضد افسردگی فلوکستین ممکن است علائم افسردگی را سریع‌تر از مصرف فلوکستین به تنهایی کاهش دهد. افرادی که تیامین مصرف می کردند بعد از 6 هفته بهبود بیشتری نشان دادند. اما پس از 12 هفته، علائم برای کسانی که تیامین یا دارونما مصرف می‌کردند یکسان بود.

3.زوال عقل

 مصرف تیامین با کاهش خطر زوال عقل در افراد مبتلا به اختلالات مصرف الکل مرتبط است.

4.نارسایی قلبی

افراد مبتلا به نارسایی قلبی بیشتر در معرض کمبود تیامین هستند. برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف تیامین اضافی ممکن است کمی عملکرد قلب را بهبود بخشد. اما به نظر نمی رسد تیامین به افرادی که به طور ناگهانی دچار نارسایی قلبی می شوند و کمبود تیامین ندارند، کمک کند.

5.زونا (هرپس زوستر)

 به نظر می رسد تزریق تیامین به صورت زیر پوستی خارش را کاهش می دهد، اما درد را در افراد مبتلا به زونا کاهش نمی دهد.

نحوه اثر

بدن ما برای استفاده صحیح از کربوهیدرات ها به تیامین نیاز دارد. همچنین به حفظ عملکرد صحیح اعصاب کمک می کند.

عوارض و ایمنی

در صورت مصرف خوراکی

تیامین در صورت مصرف خوراکی در مقادیر مناسب، احتمالاً ایمن است، اگرچه واکنش‌های آلرژیک نادر و تحریک پوست رخ داده است.

در صورت مصرف تزریقی 

تیامین (ویتامین B1) زمانی که به طور مناسب توسط پزشک تجویز شود ایمن است.

بارداری و شیردهی

تیامین زمانی که به مقدار توصیه شده 1.4 میلی گرم در روز مصرف شود، احتمالاً برای زنان باردار یا شیرده بی‌خطر است. اطلاعات کافی در مورد ایمنی مصرف مقادیر بیشتر در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد.

الکلیسم و سیروز

افراد الکلی و افراد مبتلا به سیروز اغلب سطوح پایینی از تیامین دارند. درد عصبی در اعتیاد به الکل می تواند با کمبود تیامین تشدید شود. این افراد ممکن است به مکمل های تیامین نیاز داشته باشند.

نارسایی قلبی 

افراد مبتلا به نارسایی قلبی ممکن است سطح پایینی از تیامین داشته باشند. این افراد ممکن است به مکمل‌های تیامین نیاز داشته باشند.

همودیالیز

افرادی که تحت همودیالیز قرار می گیرند ممکن است سطح تیامین پایینی داشته باشند. آنها ممکن است به مکمل های تیامین نیاز داشته باشند.

سندرم هایی که در آن جذب مواد مغذی برای بدن دشوار است (سندرم های سوء جذب)

 افراد مبتلا به سندرم سوء جذب ممکن است سطح تیامین پایینی داشته باشند و نیاز به مکمل های تیامین خواهند داست.

تداخل با غذا

غذاهای حاوی کافئین

مواد شیمیایی موجود در قهوه و چای به نام تانن می توانند با تیامین واکنش نشان دهند و آن را به شکلی تبدیل کنند که جذب آن برای بدن دشوار است. این می تواند منجر به کمبود تیامین شود. نکته جالب این است که کمبود تیامین در گروهی از مردم روستایی تایلند که مقادیر زیادی چای (بیش از 1 لیتر در روز) می نوشند یا برگ‌های تخمیر شده چای را به مدت طولانی می جوند، مشاهده شده است. با این حال، با وجود استفاده منظم از چای، این اثر در جمعیت های غربی مشاهده نشده است. محققان فکر می کنند که تعامل بین قهوه و چای و تیامین ممکن است مهم نباشد مگر اینکه رژیم غذایی حاوی تیامین یا ویتامین C باشد. به نظر می رسد ویتامین C از تداخل بین تیامین و تانن های قهوه و چای جلوگیری می کند.

غذای دریایی

ماهی و صدف خام آب شیرین حاوی مواد شیمیایی هستند که تیامین را از بین می برند. خوردن مقدار زیادی ماهی خام و یا صدف می تواند منجر به کمبود ویتامین ب 1 شود. لازم به ذکر است ماهی پخته شده و غذاهای دریایی مشکلی ندارند. آنها هیچ تاثیری بر تیامین ندارند، زیرا پخت و پز مواد شیمیایی آسیب‌رسان به تیامین را از بین می‌برد.

دوز موثر

دوزهای زیر در تحقیقات علمی مورد مطالعه قرار گرفته است:

خوراکی

برای کمبود تیامین: 

دوز معمول تیامین 30-5 میلی گرم در روز به صورت تک دوز یا منقسم به مدت یک ماه است. دوز معمول برای کمبود شدید می تواند تا 300 میلی گرم در روز باشد.

برای کاهش خطر ابتلا به آب مروارید: 

از رژیم غذایی روزانه تقریباً 10 میلی گرم تیامین استفاده شده است.

برای آسیب کلیه در افراد مبتلا به دیابت (نفروپاتی دیابتی):

100 میلی گرم تیامین سه بار در روز به مدت 3 ماه استفاده شده است.

برای دردهای قاعدگی (دیسمنوره):

 100 میلی گرم تیامین به تنهایی یا همراه با 500 میلی گرم روغن ماهی، روزانه تا 90 روز مصرف شده است.

به عنوان یک مکمل غذایی در بزرگسالان:

معمولاً 1-2 میلی گرم تیامین در روز استفاده می شود.

مقدار روزانه توصیه شده تیامین عبارت است از: 

1. نوزادان 0-6 ماه، 0.2 میلی گرم
2. نوزادان 7-12 ماه، 0.3 میلی گرم
3. کودکان 1-3 ساله 0.5 میلی گرم
4. کودکان 4-8 ساله 0.6 میلی گرم
5. پسران 9-13 سال، 0.9 میلی گرم
6. مردان 14 سال و بالاتر، 1.2 میلی گرم
7. دختران 9-13 سال، 0.9 میلی گرم
8. زنان 14-18 سال، 1 میلی گرم
9. زنان بالای 18 سال، 1.1 میلی گرم
10. زنان باردار، 1.4 میلی گرم
11. زنان شیرده 1.5 میلی گرم.